پیروزی طنین انداز در یک پرونده داده در برابر ICE

در 26 ژانویه، مدار دوم حاکم شد علیه اداره مهاجرت و گمرک ایالات متحده (ICE) در پرونده ای که پیامدهای گسترده ای برای دسترسی مردم به داده های نگهداری شده در پایگاه های داده آژانس های مهاجرت دارد.

این پرونده از یک درخواست قانون آزادی اطلاعات ACLU (FOIA) ناشی می شود. در این درخواست داده‌هایی از ICE در مورد حذف، بازداشت، دستگیری، ارزیابی طبقه‌بندی ریسک و ضمانت نامه درخواست شد. درخواست FOIA به دنبال اطلاعاتی بود که تجربیات افرادی را که در مراحل مختلف اجرا با ICE مواجه شده بودند روشن کند.

پایگاه‌های اطلاعاتی ICE از A-Numbers استفاده می‌کنند – اعداد منحصر به فردی که به افراد غیرشهروند اختصاص داده می‌شود و در صورت فاش شدن می‌توانند اطلاعات شناسایی شخصی را فاش کنند – به ،وان روشی برای پیوند دادن سوابق مربوط به یک فرد. بنابراین، زم، که ICE پایگاه‌های اطلاعاتی خود را برای اطلاعات مربوط به یک فرد جستجو می‌کند، می‌تواند با وارد ، A-Number تمام اطلاعات او را به دست آورد.

درخواست FOIA ACLU روش ICE را برای حفظ داده ها و نیاز به خصوصی نگه داشتن A-Numbers با درخواست از ICE که صفحات گسترده داده را تولید کند که در آن A-Number ها “با شناسه های منحصر به فرد ناشناس جایگزین شوند” توضیح داد. ACLU این را درخواست کرد تا مردم – درست مانند ICE – بتوانند “حرکت افراد غیرشهروندی را در مراحل مختلف فرآیند اجرایی، از دستگیری تا بازداشت تا ا،اج یا آزادی” درک کنند.

ICE از ارائه این شناسه های منحصر به فرد خودداری کرد. این آژانس استدلال کرد که FOIA آژانس را م،م به تولید A-Number نمی‌کند، زیرا این امر اطلاعات شناسایی شخصی را نشان می‌دهد و نیازی به جایگزینی A-Number با شناسه‌های منحصربه‌فرد ندارد، زیرا این امر ایجاد “سوابق جدید” را تشکیل می‌دهد. دادگاه منطقه موافقت کرد.

با این حال، بخش دوم، تصمیم دادگاه منطقه را لغو کرد. دادگاه بر استفاده ICE از A-Numbers به ​​،وان “کلید” یا “کد” برای است،اج اطلاعات افراد از پایگاه های داده مختلف متمرکز شد. این سازمان معتقد بود که “سیاست افشای گسترده” FOIA از ا،امی پشتیب، می کند که آژانس کد دیگری را برای ارائه دسترسی عمومی جایگزین کند. در این مورد، دادگاه تشخیص داد که شناسه‌های منحصربه‌فرد متشکل از «هر گونه ،یبی از اعداد، حروف یا نمادها» این هدف را دنبال می‌کنند و به منزله ایجاد «سوابق جدید» نیستند.

دادگاه در تصمیم خود، تغییراتی را در نگهداری سوابق آژانس و تغییراتی در قانون FOIA در نظر گرفت که نشان‌دهنده نیاز آژانس‌ها برای پذیرش درخواست‌کنندگ، است که به دنبال داده هستند. برای مثال، تغییرات در FOIA در اصلاحیه‌های قانون آزادی اطلاعات الکترونیکی (E-FOIA)، تاکید می‌کند که آژانس‌ها باید سوابق را «در هر شکل یا قالبی» تولید کنند، اگر «به آس، توسط آژانس در آن شکل یا قالب قابل تکرار باشد». E-FOIA همچنین از آژانس‌ها می‌خواهد که «تلاش‌های معقولی برای جستجوی سوابق در فرم یا قالب الکترونیکی انجام دهند».

علاوه بر این، دادگاه اشاره کرد که اگر ICE م،م به جایگزینی A-Number نباشد، می‌تواند سازمان‌ها را تشویق کند تا از شفافیت ،ت جلوگیری کنند. دادگاه گفت که تصمیم به نفع ICE “اثر نادرستی” در تشویق آژانس ها برای اتصال داده هایی که باید به سوابق مستثنی شده از افشای تحت FOIA فاش شوند، خواهد داشت و عملاً اطلاعات را از عموم پنهان می کند.

این مورد ممکن است عواقب گسترده‌ای برای آژانس‌های مهاجرتی داشته باشد که اطلاعات را در پایگاه‌های اطلاعاتی جمع‌آوری کرده‌اند به گونه‌ای که دسترسی م،ی‌دار به اطلاعات مربوط به افراد مهاجر را مسدود می‌کند. به ،وان یک خلاصه amicus در حمایت از ACLU اشاره شد، دسترسی به داده های اجرایی برای انجام نظارت سازم، بسیار ضروری است.

در گذشته، آژانس‌ها گهگاه شناسه‌های منحصربه‌فرد را به صلاحدید خود ارائه می‌،د، اما مدار دوم تأیید کرد که این سیاست اختیاری نیست. اقدامات معقولی برای بهبود دسترسی عموم به اطلاعات اکنون برای آژانس ها لازم است تا به تعهدات خود تحت FOIA عمل کنند.

اگرچه این تصمیم فقط در بخش دوم اعمال می‌شود، ICE و سایر آژانس‌های مهاجرت باید برای افزایش شفافیت برای متقاضیان در همه حوزه‌های قضایی تلاش کنند و به سرعت سیاست‌های FOIA خود، از جمله روش‌های جستجو و تولید اسناد، را با تصمیم دادگاه هماهنگ کنند.

ثبت شده در زیر: ACLU، FOIA، شفافیت ،ت